Zoals we ons laatste stukje al afsloten stonden we op het punt om naar Fraser Island te gaan. Dit is een eiland vlak voor de kust en omdat het het grootste zandeiland ter wereld is terwijl er in het binnenland toch een regenwoud groeit vonden ze ook dit eiland belangrijk genoeg voor de Unesco lijst. Dus ons lijstje wordt alsmaar langer :D

Als je naar Fraser wilt heb je diverse mogelijkheden, maar wij hebben er uiteindelijk voor gekozen om een self-drive in een groep te doen. Met andere woorden: de touroperator stelt een groep van 10 personen samen en geeft je de sleutel van een dikke Landcruiser en een ticket voor de ferry en kampeervergunningen en zegt, ' See ya in three days mate, don't bugger up te car because than I have to come and pick ya up and I won't be happy than you wankers! Hmmkay?!' Nouja, en dan doe je wat boodschappen en de volgende morgen zit je met 8 guppen in een auto. En met recht guppen, want van de 8 anderen mocht er maar eentje rijden en die wilde niet per se, de rest was te jong :D! Kortom, er stonden ons drie dagen boeken in een 4WD in het verschiet voor de helft van het geld als we zelf een auto hadden gehuurd!

Zodra we op het eiland aankwamen de 4WD ingeschakeld en het begon meteen al lekker met allemaal coole bospaadjes waar je niet harder als 20kmph kon rijden omdat het zo hobbelig en stijl was! YEEY. Rond het middaguur kwamen we aan bij Lake McKenzie, een supermooi helderblauw meer met witte stranden. Het water is zo schoon dat we hier onze watertank moesten vullen. Zie je het al voor je, drinkwater uit het Zwet ofzo :P. Nadat we hier een beetje hebben liggen lanterfanten reden we door naar de andere kant van het eiland. Daar op het strand was een oud scheepswrak en door het zoute water was dat helemaal weg aan het roesten. Na dit Kodakmomentje was het alweer tijd om naar de camping te gaan. Hier hadden we onze eerste encounter met een dingo. En ondanks alle duizenden bordjes waarop waarschuwingen staan dat je de dingo's niet mag voeren had de Aboriginal/campingbeheerder hier schijt aan en was vrolijk de hondjes aan het voeren. Weird...

De volgende morgen moesten we op een christelijke tijd het kamp weer verlaten en reden we naa Eli Creek. Dit is een rivier die eindigt op het strand. Was eigenlijk een beetje saai...maar naar het schijnt veranderd dit kabbelende beekje na een hevige regenbui in een snel stromende rivier en kun je leuk afdrijven in de rivier enzo. Maar nu dus niet :S Daarna vervolgden we onze weg naar Indian Heads, een grote klif die erg hoog is en voornamelijk erg stijl afloopt de zee in maar waarvan je een supermooi uitzicht hebt. We hebben goed gezocht naar grote tijgerhaaien want die worden vaak vanaf dit punt gespot maar helaas niet gezien. Daarna zijn we naar de Champagnepools gelopen. Dit heet zo omdat de branding kapot slaat op de rotsen, maar achter deze rotsen zijn wat ondiepe ' meertjes' waar je in kunt zwemmen. En het water wat over de rotsen slaat zijn in deze meertjes natuurlijk allemaal schuim en voila, champagne. Echt super lachen, want de golven waren tot wel 4 meter hoog, en dan zie je dat op je afkomen en denk je, dit kan niet goed gaan. Nouja, tot er een hele sterke golf kwam en ons allemaal onderuit zwiepte waardoor Tom een beetje op de scherpe rotsen kwam en zijn been en arm lelijk schaafde.

Hierna moesten we alweer naar de camping en brak de laatste dag op Fraser aan. De boot vertrok al vroeg dus we moesten snel opstaan om naar Lake Wobby te gaan. Dit is een helder meer met een diepgroene gloed welke elk jaar steeds kleiner wordt doordat er een grote duin verder het land intrekt. Erg mooi, maar een raar idee dat het er over zo'n 25 jaar niet meer is! Na hier wat te hebben gezeten en gezwommen vervolgden we onze weg richting de ferry, totdat er een grote truck midden op de weg stond. En aangezien al de binnenlandse weggetjes heel smal zijn konden we er niet bepaald langs... Het duurde niet lang voordat er zo'n acht andere auto's achter ons stonden. Gelukkig waren we toen met zoveel mensen dat we met zijn allen die truck zo goed als kon in de ' berm' hebben geduwd zodat we er net aan langs konden. Ruim op tijd kwamen we bij de boot en 's avonds hadden we samen een 7-persoonskamer voor ons tweetjes in een hostel want dat zat bij de trip inbegrepen.

De volgende dag zijn we naar Tin Can Bay gereden, want een Australisch echtpaar zei dat als je dolfijnen wilt zien je daar gewoon in de haven moet kijken. Ze zwemmen daar, als je te water springt, zo naar je toe. Maar helaas geen dolfijn gezien, al hadden ze niet gelogen want later zagen we inderdaad veel foto's van de haven met tientallen dolfijnen.

Vervolgens hebben we een aantal dagen liggen zwijnen op het strand om even een kleurtje te kweken :D En 9 november zijn we het binnenland ingegaan naar de Glasshouse Mountains. In de Lonely Planet werd er vol lof over gesproken, en zou het een beetje Disney/Jurassicpark-achtig aandoen. Nou, wij vragen ons ernstig af of de chick die dat schreef de hele Jurassicpark film wel heeft gezien... Niet dat het lelijk was ofzo, maar eerlijk is eerlijk, het waren gewoon wat bergen :S Wij hadden verwacht dat we hier wel een hele dag konden wandelen enzo, maar omdat we het na 1,5 uur wel hadden gezien besloten we naar de Australian Zoo te gaan. Ofwel, Steve Irwin's Zoo! Heel apart om zoveel van hem terug te zien. Het park draait echt om zijn bekendheid.

We vervolgden onze weg naar Brisbane waar een pakketje van Sascha op ons lag te wachten. Er leuk natuurlijk, maar verder had Brisbane eigenlijk weinig te bieden. Er wonen maar liefst 1.3 miljoen mensen, maar de stad heeft echt nul geschiedenis aangezien al die mensen er pas de laatste vijftig jaar zijn komen wonen. Dus we zijn snel doorgegaan naar Surfers Paradise. Helaas regende het hier al een week dus zijn we dezelfde dag door gegaan naar Burleigh Heads waar we een camping hebben gezocht. We wilden hier eigenlijk gaan surfen maar de regen hield maar aan dus hebben we alleen het Natinal Park bezocht en zijn we door gegaan naar Byron Bay, waar we nu zitten. Dit is een heerlijk relaxt surfersdorp, waar ook heel veel peeps wonen die denken dat surfen werk is ofzo, maar de sfeer is super. We hebben net twee dagen een surfboard gehuurd en hebben een beetje aan lopen rommelen. De golven hier zijn vrij hoog, maar erger nog is de stroming. Alleen al bij het uitpeddelen tot je voorbij de branding bent ben je zo al 100 meter afgedreven. Dus het is vrij vermoeiend. We hebben ook een bodyboard gekocht wat ook erg lachen is.

Wat overigens ook wel grappig is, is dat we in Agnes Waters waar we onze eerste surfles hebben gehad twee Kromemnieers tegenkwamen. Vervolgens zaten ze ook op de boot naar Fraser, kwamen we ze tegen in Noosa, stonden ze op dezelfde camping in Brisbane en zijn we ze de laatste drie dagen hier in Byron Bay ook weer tegen gekomen. Dus als jullie dit lezen, Frank en Tari: STOP FOLLOWING US :D We hopen dat jullie slagen met het zoeken naar werk hier in Byron!

We gaan zodirect weer verder richting Sydney, al hebben we nu nog niet echt een concreet plan. Maar dat vormt zich onderweg vast wel!

Groetjes!!