Starting countdown, again!
Lieve lezertjes,
We hebben, tegen de planning in, Australie al 12 dagen geleden verlaten en zitten momenteel in Bangkok. In eerste instantie zouden we pas 21 februari naar Bangkok gaan waar we dan de 25ste weer weg zouden gaan. Maar na Phillip Island zaten we een beetje in een impasse (ja dat soort woorden gebruiken wij): het is jullie vast niet ontgaan dat er verschrikkelijke bosbranden zijn in Australie tussen Melbourne en Sydney. Om nieuwe dingen te zien zouden we dus verder naar het westen moeten gaan, want ja, de rest staat dus in de hens. Maar dat zou ook weer betekenen dat we daarna weer in no-time terug moesten boeken naar Sydney. Dus toen dachten we, wat nu als we in plaats van 3 dagen twee weken naar Thailand gaan. Een beetje vakantie hebben we immers wel verdiend! Dus een telefoontje later hadden we probleemloos en voor gratish onze ticket vervroegd. Zaak was nu dat we naar Sydney gingen en de auto zouden verkopen. Maarja, het was zulk mooi weer dat we telkens liever naar het strand gingen dan met die auto gaan lopen venten. Met als gevolg dat we de avond voordat we weg gingen nog steeds de hele zooi in ons bezit hadden. Maar toen zag Nicole iemand op de camping naar onze advertentie kijken en zag haar kans schoon! Met mooie praatjes heeft hij al onze kampeerspullen afgezien van de tent en slaapspullen gekocht (terwijl ie alleen maar een hoofdlampje wilde hebben mhuahaha). De tent hadden we aan een stel domme Chinesen verkocht en de auto zouden we de volgende dag naar de schroot brengen. De druk om hem goed te verkopen was er allang al vanaf aangezien wij hem ook voor een leuk prijsje hadden gekocht en er helemaal niks in geinvesteerd hadden. Maar de dronken campingburen wilden onze auto wel hebben, maar hadden geen geld. Letterlijk nog geen 20 dollar. Dus toen dachten wij, we nemen de gok en geven de autosleutels aan een NL stel hier op de camping zodat zij de auto aan ze verkopen als ze geld hebben m,et als risico dat we helemaal niks hebben. Maarja de sloop leverde ook niet veel op dus het voelde als een avondje casino. Maar toen hoorde onze andere campingbuddy van deze deal en hij zei ' Ik geef je nu cash als je de GPS erbij doet, en dan breng ik je ook nog naar het vliegveld' Nouja, dat hoefde hij natuurlijk geen twee keer te zeggen, dus geheel in Tom&Nicole style hebben we de auto exact 2,5 uur voor we naar het vliegveld moesten verkocht. Wij zeggen altijd maar zo, met minimale inspanning het maximale resultaat!
Aangekomen in Bangkok hebben we ons allebei een strak maatpak aan laten meten en zijn een paar dagen later naar Koh Taop gegaan met de trein en boot. Hier hebben we een heerlijk weekje lekker gerelaxt, zes mooie duiken gemaakt en natuurlijk heerlijk gegeten. Ik zou er graag meer over vertellen, maar we hebben gewoon niks gedaan
Vanmorgen zijn we weer aangekomen in Bangkok waar we nog twee nachtjes zijn. Dus we gaan nog lekker wat kwaliteitsprullaria aanschaffen tot we 20 kilo rommel hebben. We hebben namelijk geen enkel souvenir gekocht in Australie (sorry luitjes) maar ze hebben daar gewoon infantiele troep: Koala pennen, kangoeroe magneten en boemerangs met authentieke aboriginal art waar in kleine lettertjes Made in China op staat. Dus we gaan zo zakken vullen in Bangkok!
We willen iedereen heel erg bedanken voor de reacties op onze verhalen, foto's en de e-mailtjes die we de laatste vijf maanden hebben mogen ontvangen. Maar in het bijzonder onze fans van het eerste uur Gerard en Tiny die om onmogelijke tijden reacties achter laten
Tot over drie dagen! Ben je al op de laatste dag van de scheurkalender mammie?
X
Tom en Nicole
Tasmania explorers
De laatste maand van onze vakantie is alweer aangebroken, maar we houden onszelf nog steeds goed bezig! nadat we weer een aantal dagen rond Sydney hebben rond gehangen zijn we snel richting Melbourne gegaan. Onderweg nog op een paar hele mooie plekjes aan het strand gestopt. Eenmaal in Melbourne aangekomen hebben we een camping in een nabijgelegen dorp gezocht waar we een vliegticket naar Tasmanie hebben geboekt. Eerst wilden we met de boot gaan zodat we ook onze auto mee konden nemen maar dat was meer dan 2x zo duur als het vliegtuig, bovendien is het zo'n 11 uur varen terwijl het nog geen uurtje vliegen is. De keuze was dus snel gemaakt, helemaal omdat we iemand op Tasmanie kennen die vorig jaar bij ons in de safari groep zat toen we naar Kenia gingen. Met andere woorden, we hadden geen vervoer en onderdak nodig :D
Rond het middaguur kwamen we aan in Hobart, de hoofdstad van Tasmanie waar we werden opgewacht door Guy, onze gids voor de week. Eenmaal aangekomen bij hem thuis stond ons een aangename verassing te wachten, hij heeft een onwijs groot huis dus we hadden een royale slaapkamer en een eigen badkamer!! yeey! Snel onze tassen uitgepakt, en terwijl we nog even stonden te praten zwommen er een stuk of 5 dolfijnen voor zijn huis langs, een goed begin dus! Hij stelde voor om te gaan waterskien, dat hoefde hij Tom natuurlijk niet twee keer te vertellen! Dus binnen een uur na aankomst zaten we al in een bootje op het water te skien :D Guy liet zelf ook even zien hoe het moest, erg leuk als je bedenkt dat hij al 62 is haha. Toen we terug bij zijn huis waren ontmoetten we zijn vrouw Kaye.
's Avonds hebben we een globale planning voor de week opgezet. De volgende morgen vertrokken we vroeg naar Swansea waar ze een huisje hebben waar de overgrootouders van Kaye nog hebben gewoond. Ze zeiden dat we ons er niet te veel van voor moesten stellen want er is in als die jaren weinig aan gedaan. Ze hadden niets te veel gezegt, maar dat maakte het natuurlijk superleuk! Met een oude schouw, kookstel, schilderijen, oud behang was het echt alsof we terug in de tijd stapten! We zouden die dag eigenlijk een bushwalk gaan doen, maar er stak een enorme storm op waardoor alle wandelroutes ivm brandgevaar werden gesloten. Toen viel ook nog eens op heel Tasmanie het stroom uit voor een uur of 4 dus dat was heel apart. De volgende morgen gingen we vroeg de bewuste bushwalk doen, en hij was het wachten waard. Na een mooie wandeling werden we beloond met een prachtig uitzicht over Wineglass bay. 's Middags gingen we weer terug naar huis.
De dag erna vertrokken we naar Eaglehawk Neck waar we een boottocht gingen doen. In een klein bootje gingen we dicht langs de kust die daar alleen bestaat uit metershoge kliffen met kleine inhammetjes. En bij tasman Island zat een enorme zeeleeuwen kolonie. Nu hebben we in Nieuw Zeeland al eens eerder deze mooie beesten gezien, maar niet in zulke enorme aantallen. En hier zwommen ze ook om de boot heen wat een superleuk gezicht was.
Na de tocht gingen we nog een stuk wandelen langs dezelfde klif om het nu vanuit een ander perspectief te zien. Hier werden we nog de pas afgsneden door een slang.
Zondag hebben we weer een wandeling gemaakt, we hebben Mount Wellington beklommen, dat was ook een erg mooie wandeling maar wel een bikkeltocht aangezien je op veel stukken niet echt van een pad kon spreken. Het was meer klimmen over grote rotsen dan wandelen. Maar ook hier werden we beloond met een prachtig uitzicht. Het was wel grappig dat Guy deze wandeling zelf ook nog nooit had gedaan, terwijl hij de berg vanuit zijn achtertuin kan zien!
Maandag was het Australia day. Wij hadden heir eigenlijk vrij hoge verwachtingen van, een beetje zoals koninginnedag. Dus wij vol goede moed naar het centrum van Hobart, nou, geen bal te beleven. Uiteindelijk zijn we maar naar een museum geweest. Dat was ook wel interessant aangezien Tasmanie natuurlijk door een Nederlander is ontdekt en er dus overal dingen zijn die aan Nederland herinneren. Op Australia day werd zelfs naast de Australische vlag ook de Nederlandse vlag gehezen!
Dinsdag was een beetje een luierdag aangezien Guy nog het een en ander moest afronden. Maar hij had nog wat oude Donald Duckjes uit de jaren '50 dus jullie begrijpen dat Nicole wel even zoet was. 's Middags stond er weer wat waterskien op het programma. En nu ging Nicole ook een poging wagen, en het was een drama. Ik vind het heel erg moeilijk om toe te geven dat er een sport is waar ik gewoon helemaal niks van kan, maar dit is er toch eentje van :S Tom daarentegen ging weer als de brandweer. En na een paar pogingen lukte het hem zelfs om te monoskien. GRRR!
Woensdag gingen we alweer terug naar Melbourne. Momenteel is hier een hittegolf aan de gang. Woensdag was het de heetste dag in 70 jaar, 44.3 graden! Donderdag waren het al de twee heetste opeenvolgende dagen in 130 jaar! Niet echt lekker warm meer, dus we hebben voornamelijk wat in zee gedobberd. Maarrrr, de motorrijders onder ons weten natuurlijk dat vlakbij Melbourne Phillip Island is, een van de GP circuits waar wij natuurlijk even langs moesten. We hebben een rondleiding gehad, en hebben zelfs op het officiele podium gestaan gnagna. Wij kunnen dus zonder schroom claimen dat Stoner en Rossi, wellicht Pedrosa,aankomende zomer in onze voetsporen zullen treden! 's Avonds was de penguin parade, zoals de naam al weggeeft een enorme poppenkast. Maar aangezien er niet echt een andere mogelijkheid was om de penguins te zien zijn we maar gegaan. 's Avonds koemn de penguins namelijk na het vissen weer het land op. En om dit te zien hebben ze een enorme tribune gemaakt ... Maar het was op zich natuurlijk hartstikke leuk om ze te zien!
We zitten nu in Lakes Entrance en hebben niet echt een planning voor wat we gaan doen. Maar dat hebben we eigenlijk nooit gehad, dus dat loopt vast wel los!
Nieuw Zeeland in vogelvlucht
Het is alweer een possje geleden dat we de laatste update hebben gepost dus het wordt weer hoog tijd! Maarja, zoals we het vorige verhaal al afsloten hebben we het grootste deel van onze tijd doorgebracht bij familie. En Nicole heeft nu eenmaal niet zo'n coole cyber-oma als Tom die gewoon een computertje in de woonkamer heeft staan, en haar tante woont zo ver van de bewoonde wereld dat ze alleen maar over een inbelverbinding kan beschikken die zo traag is dat we niet eens op onze site kunnen komen...
We zijn gisteren door vader en moeder Rem afgedropt op Auckland Airport om weer terug te vliegen naar Australie, waar we nu dan ook zitten. Dus onze Nieuw Zeeland periode zit er alweer op!
We begonnen kerstavond bij de schoonfamilie van mijn tante waar we met 32 man van een traditioneel Kroatisch kerstdiner mochten genieten. We werden ook nog gestrikt voor het toneelstukje alwaar Nicole de glansrol van nieuwslezeres vervulde en Tom de belangrijke taak had van het vasthouden van de tv in het stuk The Grinch. De volgende morgen vertrokken we naar het noorden richting Dargaville waar opa en oma en Uncle Jimmy en Auntie Maria wonen. De kerstdagen hebben we daar doorgebracht met alledaags vermaak zoals torpedo vissen (en 's avonds de vangst opeten) en quad rijden. Je kent het wel, van die typische kerstbezigheden. We hebben ons ook gespecialiseerd in Frisbee Golf dus we zijn helemaal in vorm voor een potje frugby tijdens het ZP trainingskamp maart a.s.!
Ons nieuwe jaar begon uiteraard 12 uur eerder dan dat van jullie. We hebben lekker gegeten en 's avonds hebben we rond een groot kampvuur lekker wat drankjes genuttigd. Daarna vertrokken wij samen voor een paar dagen naar de Bay of Islands waar we een nieuwjaarsduik gemaakt hebben.Met een klein rubberbootje gingen we de zee op om een mooie duik naar het oude Greenpeace schip 'Rainbow Warrior' te maken die in het vruchtbare jaar 1985 tot zinken is gebracht in de haven van Auckland door the bloody Frenchmen. Vervolgens hebben we nog een rifduik gemaakt waar wij een GIGANTISCHE longtail stingray zagen. En gigantich staat in deze context voor zo'n 3m lang en 2m breed. Ook hebben we nog een boottochtje gemaakt naar Roberton Island waar we een beetje hebben gesnorkeld en geluierd en van het prachtige uitzicht hebben genoten.
Daarna weer terug naar opa en oma waarna we nog twee keer naar het strand zijn geweest om te torpedo vissen en quad rijden. Na nog een paar dagen met opa en oma kwam dan toch het afscheid aangezien wij met paps en mams naar Pukehina zouden gaan. Hier hebben een andere tante en oom een vakantiehuisje aan zee, waar wij de laatste 5 dagen zouden doorbrengen. Dus de laatste vijf dagen hebben wij lekker kinderspelletjes gespeeld met de neefjes Isaac en Sam, een beetje gekanood, bodyboard, cricket gespeeld (ja dat suffe spel wat 5 dagen kan duren en waar niemand de regels van kent), het lama-moordspel gespeeld, gevist en meer van dit soort dingetjes.
Wij zijn samen ook nog een dagje naar Waitomo geweest, dit plaatsje staat bekend om zijn grottenstelsel waar gloeiwormen inzitten. Toen wij in '03/'04 in Nieuw Zeeland zijn geweest zijn we hier ook al geweest maar het was zo leuk dat we het wel voor herhaling vatbaar vonden. Er is namelijk een tripje waar je in een wetsuit wordt gehezen en een mijnwerkerslamp op je kop krijgt en een grote binnenband onder je kont en zo ga je de grotten in. Soms is er maar 50 cm ruimte en soms is het tientallen meters hoog. Soms moet je van een watervalletje afspringen en af en toe moet je met de hele groep in een lange sliert achter elkaar het stromende water afgaan. Kortom, uber cool.
We zijn nu dus weer in Australie en gaan langzaamaan richting Melbourne waar we de boot naar Tasmanie willen nemen. Vorig jaar tijdens onze vakantie naar Kenia hebben we namelijk iemand ontmoet die ons nu heeft uitgenodigd om langs te komen. Hij heeft ook een strandhuisje waar we gebruik van mogen maken, dus dat is helemaal mooi! Bovendien schijnt Tasmanie heel anders te zijn als het vaste land, iets minder warm (het is vandaag 28 graden) en groener, met kilometers aan mooie bushwalks. Dus daar hebben we al zin in!
De camera hebben we even niet mee, maar de foto's volgen snel.
Groetjes!!
Bye bye Australia, hello New Zealand!
Om te beginnen willen wij jullie allemaal hele fijne feestdagen wensen! We zullen aan jullie denken als we gaan BBQ-en
Zoals jullie vast al hadden begrepen zijn we momenteel in Nieuw Zeeland. Vorige week zondag zijn we aangekomen nadat we een week in de Blue Mountains hebben doorgebracht, De eerste paar dagen hebben we daar erg mooi weer gehad, en heel wat mooie bushwalks gedaan. Hier en daar nog een slang gespot, waaronder de red belly black snake. Zoals de weinig originele naam al zegt is het een gitzwarte slang met een rode buik, erg mooi beest. Maar hij was te snel voor de camera...
We zijn ook nog naar Jenolan caves geweest, naar eigen zeggen het grootste grottenstelsel ter wereld. We weten niet hoe serieus we deze waarheidsclaim moeten nemen maar dat maakte de grotten niet minder mooi. Doordat ze in de grotten overal verlichting op de meest onmogelijke plekken hadden opgehangen welke ook afzonderlijk aan- en uitgezet konden worden was het erg bijzonder.
De laatste drie dagen waren helaas weer bedroevend slecht. Maar dat weerhield ons er niet van om te gaan canyoningen. 's Ochtends kregen we abseil les. eerst op een helling van 5 meter, daarna een heling van 12 meter, nadat we dit aardig onder de knie hadden was het al middag en gingen we even relaxt zwemmen terwijl onze lunch gemaakt werd. Na een paar keer van een 10meter hoge klif te zijn gesprongen gingen we lunchen en met een goed gevulde maag gingen we de canyon in. We daalden de canyon in met een 40 meter hoge abseil.Het wasniet echt een omgeving waar je je camera mee naar toe neemt, heel jammer want het was ubermooi. Beneden in de canyon waar wij dus doorheen klauterden was het erg smal en het liep uit tot een meter of 4 breed. De canyon zelf was zo'n 10 a 15 meter diep, en de wanden waren helemaal begroeid met varens en mos. Aan het eind van de canyon moesten we er wel op een hele rare manier uit. Deze canyon was vroeger namelijk een shortcut naar een of andere mijn. Maarja, klim maar eens omhoog langs die wand. Dus die snuiters hebben lang voordat het begrip National Park werd geintroduceerd een paar dikke spijkers die gebruikt werden om de bielzen van een spoorlijn vast te nagelen in een boom geslagen als trappetje!?
Toen kwam onze trip naar Nieuw Zeeland wel erg dichtbij, en we hadden een ding nog niet geregeld: een plek om onze auto een maand lang veilig te stallen. (By the way Jeffrey, mooie waggie kopen? Altijd binnen gestaan :) Je weet ons te vinden!) Het parkeren op het vliegveld was bijna net zo duur als onze tickets dus dat was niet echt een optie. Na wat rond te hebben gebeld hebben we iets op een camping in de Blue Mountains kunnen regelen. Uiteraard ook tegen betaling, maar nu kunnen we er ten minste vanuit gaan dat we hem als we weer terug komen in dezelfde staat aantreffen. Dus we zijn vanuit de Blue Mountains met de trein naar Sydney gereden en nu zitten we dus in Auckland bij een tante van Nicole. Jan en Margo zijn twee dagen na ons aangekomen dus op Sascha na is de familie Rem compleet. Maar geen zorgen Sascha, we regelen een webcam verbinding tijdens ons kerstdiner en zetten de laptop op een stoel aan tafel zodat je er ook bij bent...
Afgelopen weekend zijn we naar Waiheke Island geweest waar Margo's schoolvriendinnetje woont met haar man. Ze wonen in een Eko-dorp, midden in een mooie vallei. Echt een prachtige locatie. Ze proberen zo veel mogelijk zelfvoorzienend te zijn, dus iedereen heeft een groententuintje, er lopen wat koeien rond voor vlees en melk en her en der staan wat fruitbomen. Zaterdagavond hebben we dus Lucy de Koe gegeten, maar we hebben wel een kruisje voor haar geslagen en ze smaakte prima.
Vandaag zijn we naar het strand geweest en hebben we nog een bushwalk gedaan. Maar de komende dagen zullen wel in het teken van familie staan. Erg leuk natuurlijk, want hoe vaak zijn we nu helemaal bij opa en oma tijdens de feestdagen?!!
We'll keep you posted!
Groetjes!
Na regen...komt nog meer regen :S Maar gelukkig ook nog wat zonneschijn achter de wolken!
Maar 20 november brak er eindelijk een beetje zon door. Die dag zijn we naar Nymboida gereden, een national park ergens in het binnenland. Hier zouden we gaan wildwaterkanoen, of ik moet zeggen, kajakken :D. Er stroomde een leuk riviertje met hier en daar wat grade 2 en 3 stukjes. Gelukkig hadden ze ook wat kleinere speelbootjes dus we hebben ons prima vermaakt.
De volgende dag zijn we naar Nambucca Heads gereden, de tweede zonnige dag op een rij! Yeey! Hier hebben we gewoon een beetje op het strand liggen niksen.
22 november zijn we naar Arakoon gereden waar we een oude gevangenis hebben bezocht. Best wel apart om daar zo rond te lopen terwijl je weet dat het vol met paardendieven en bankovervallers zat die hun naam op de muur hebben gekrast enzo. Want vergis je niet, als je een paard stal in 1920 ging je gewoon 1,5 jaar de bak in!
's Avonds draaide er nog een leuke film in Pathe Verveen. De film werd alleen ruw verstoord door een kangoeroe die over ons verlengsnoer struikelde en hem daardoor uit de stroompaal trok. Echt supergrote roe's, niet zo'n kleine opdonder van een walibi... Er was een mannetje waar we niet al te dicht bij in de buurt wilden komen... maar toen die rechtop ging staan was hij net zo groot als ons! De vrouwtjes waren zo'n 1.6m ofzo.
27 November zetten we onze reis voort richting Barrington Tops National Park. Hier wilden we ook gaan wildwater kanoen want we hadden de smaak wel te pakken. Maar toen hoorden we van die instructeur dat het alleen maar grade 1 was, of zoals Tom dit liefkozend noemt: kabbelend kontwater. Nou, daar komen wij ons bed tegenwoordig niet meer voor uit ;-) Bovendien was het ook nog eens 3x zo duur. En tegen onze planning in hebben we in een keer dat hele park doorgesjeest. Wat wel ubercool was, was dat we helemaal boven op de berg boven de wolken zaten, je zag alleen hier en daar een andere bergtop er bovenuit steken. Heeeeeel cool, maar helaas geen foto van kunnen maken...
28 November zijn we naar Newcastle geweest waar we niks anders dan regen hebben gehad. Niet dat het wel een leuke stad zou zijn geweest als het zonnetje zou schijnen. Want Elske, om het in Harry Potter termen uit te drukken: een echte dementor stad! De helft van de winkels stond leeg en het was omsingeld met fabrieken. 29 November klaarde het nog wel op 's avonds en toen zijn we even over de pier gelopen waar we weer superveel dolfijnen en pelikanen zagen. En hoe je het ook bekijkt, een dolfijn is altijd cool.
30 November zijn we ietsje naar het noorden gegaan, naar Port Stephens. Het zonnetje scheen weer voluit en we hebben daar drie heerlijke dagen gehad. De eerste dag hebben we in de duinen gelopen. Big deal denk je misschien, maar het is net alsof je door de Sahara loopt, alleen maar zand zover als je kunt kijken. En het beste stukje is, je kunt er zandboarden want het zijn huizenhoge duinen. Dus wij zijn geheel gratis (!!) gewapend met ons bodyboard de duinen in gegaan en hebben ons de hele middag vermaakt. De volgende dag hebben we gesnorkeld, erg veel te zien maar KOUD! dus vervolgens lekker gewandeld en wat op het strand gelegen.
De dag erna gingen we duiken. We waren een beetje sceptisch aangezien onze eerdere duiken een beetje een tegenvaller waren, en dat was op het beroemde great barrier. Hier was geeneens een koraalrif dus de verwachtingen waren laag. Maar het was echt geweldig. Zo veel gezien, en zo veel kleur! Wat heel apart was waren de naaktslakken, deze hadden echt knalkleuren. Paars met oranje stippen, wit met blauwe vlekken. Alles wat je in de Jaques Cousteau filmpjes ziet. Ook weer nieuwe haaisoorten gezien, veel murenes en roggen en een inktvis. We begonnen de dag met een bootduik. Wij waren de enige twee dus dat was wel prettig. En op weg naar de duikplek zwommen er ook weer allemaal dolfijnen met ons mee.
's Middags hebben we nog een duik vanaf de kant gemaakt waar we de dag ervoor ook hadden gesnorkeld. Terwijl we ons stonden om te kleden zwom er nog een pinguin voorbij, dus die konden we ook weer op ons gespot-lijstje zetten.
De laatste dagen zijn we weer richting Sydney gegaan, waar we gisteren hebben geslapen. Vandaag zijn we aangekomen in de Blue Mountain waar we vandaag al een onvergetelijke wandeling hebben gemaakt dus we zijn erg benieuwd wat het park verder nog te bieden heeft. En dan is het alweer bijna tijd om naar Auckland, Nieuw Zeeland te gaan!! Volgende week zondag is het alweer zover, de tijd vliegt!
Nou luitjes, we gaan nog een poging doen tot foto's plaatsen, want dat wilde net niet echt...
Het is vandaag overigens 5 december, en onze slippers waren leeg :S We lagen vast niet op de route... en nu ik erover nadenk, onze tent heeft ook helemaal geen schoorsteen.
Fijne Sinterklaas avond.
Groetjes, Tom en Nicole
Fraser, WHOOHOO (in de Irwin-stem)
Zoals we ons laatste stukje al afsloten stonden we op het punt om naar Fraser Island te gaan. Dit is een eiland vlak voor de kust en omdat het het grootste zandeiland ter wereld is terwijl er in het binnenland toch een regenwoud groeit vonden ze ook dit eiland belangrijk genoeg voor de Unesco lijst. Dus ons lijstje wordt alsmaar langer :D
Als je naar Fraser wilt heb je diverse mogelijkheden, maar wij hebben er uiteindelijk voor gekozen om een self-drive in een groep te doen. Met andere woorden: de touroperator stelt een groep van 10 personen samen en geeft je de sleutel van een dikke Landcruiser en een ticket voor de ferry en kampeervergunningen en zegt, ' See ya in three days mate, don't bugger up te car because than I have to come and pick ya up and I won't be happy than you wankers! Hmmkay?!' Nouja, en dan doe je wat boodschappen en de volgende morgen zit je met 8 guppen in een auto. En met recht guppen, want van de 8 anderen mocht er maar eentje rijden en die wilde niet per se, de rest was te jong :D! Kortom, er stonden ons drie dagen boeken in een 4WD in het verschiet voor de helft van het geld als we zelf een auto hadden gehuurd!
Zodra we op het eiland aankwamen de 4WD ingeschakeld en het begon meteen al lekker met allemaal coole bospaadjes waar je niet harder als 20kmph kon rijden omdat het zo hobbelig en stijl was! YEEY. Rond het middaguur kwamen we aan bij Lake McKenzie, een supermooi helderblauw meer met witte stranden. Het water is zo schoon dat we hier onze watertank moesten vullen. Zie je het al voor je, drinkwater uit het Zwet ofzo :P. Nadat we hier een beetje hebben liggen lanterfanten reden we door naar de andere kant van het eiland. Daar op het strand was een oud scheepswrak en door het zoute water was dat helemaal weg aan het roesten. Na dit Kodakmomentje was het alweer tijd om naar de camping te gaan. Hier hadden we onze eerste encounter met een dingo. En ondanks alle duizenden bordjes waarop waarschuwingen staan dat je de dingo's niet mag voeren had de Aboriginal/campingbeheerder hier schijt aan en was vrolijk de hondjes aan het voeren. Weird...
De volgende morgen moesten we op een christelijke tijd het kamp weer verlaten en reden we naa Eli Creek. Dit is een rivier die eindigt op het strand. Was eigenlijk een beetje saai...maar naar het schijnt veranderd dit kabbelende beekje na een hevige regenbui in een snel stromende rivier en kun je leuk afdrijven in de rivier enzo. Maar nu dus niet :S Daarna vervolgden we onze weg naar Indian Heads, een grote klif die erg hoog is en voornamelijk erg stijl afloopt de zee in maar waarvan je een supermooi uitzicht hebt. We hebben goed gezocht naar grote tijgerhaaien want die worden vaak vanaf dit punt gespot maar helaas niet gezien. Daarna zijn we naar de Champagnepools gelopen. Dit heet zo omdat de branding kapot slaat op de rotsen, maar achter deze rotsen zijn wat ondiepe ' meertjes' waar je in kunt zwemmen. En het water wat over de rotsen slaat zijn in deze meertjes natuurlijk allemaal schuim en voila, champagne. Echt super lachen, want de golven waren tot wel 4 meter hoog, en dan zie je dat op je afkomen en denk je, dit kan niet goed gaan. Nouja, tot er een hele sterke golf kwam en ons allemaal onderuit zwiepte waardoor Tom een beetje op de scherpe rotsen kwam en zijn been en arm lelijk schaafde.
Hierna moesten we alweer naar de camping en brak de laatste dag op Fraser aan. De boot vertrok al vroeg dus we moesten snel opstaan om naar Lake Wobby te gaan. Dit is een helder meer met een diepgroene gloed welke elk jaar steeds kleiner wordt doordat er een grote duin verder het land intrekt. Erg mooi, maar een raar idee dat het er over zo'n 25 jaar niet meer is! Na hier wat te hebben gezeten en gezwommen vervolgden we onze weg richting de ferry, totdat er een grote truck midden op de weg stond. En aangezien al de binnenlandse weggetjes heel smal zijn konden we er niet bepaald langs... Het duurde niet lang voordat er zo'n acht andere auto's achter ons stonden. Gelukkig waren we toen met zoveel mensen dat we met zijn allen die truck zo goed als kon in de ' berm' hebben geduwd zodat we er net aan langs konden. Ruim op tijd kwamen we bij de boot en 's avonds hadden we samen een 7-persoonskamer voor ons tweetjes in een hostel want dat zat bij de trip inbegrepen.
De volgende dag zijn we naar Tin Can Bay gereden, want een Australisch echtpaar zei dat als je dolfijnen wilt zien je daar gewoon in de haven moet kijken. Ze zwemmen daar, als je te water springt, zo naar je toe. Maar helaas geen dolfijn gezien, al hadden ze niet gelogen want later zagen we inderdaad veel foto's van de haven met tientallen dolfijnen.
Vervolgens hebben we een aantal dagen liggen zwijnen op het strand om even een kleurtje te kweken :D En 9 november zijn we het binnenland ingegaan naar de Glasshouse Mountains. In de Lonely Planet werd er vol lof over gesproken, en zou het een beetje Disney/Jurassicpark-achtig aandoen. Nou, wij vragen ons ernstig af of de chick die dat schreef de hele Jurassicpark film wel heeft gezien... Niet dat het lelijk was ofzo, maar eerlijk is eerlijk, het waren gewoon wat bergen :S Wij hadden verwacht dat we hier wel een hele dag konden wandelen enzo, maar omdat we het na 1,5 uur wel hadden gezien besloten we naar de Australian Zoo te gaan. Ofwel, Steve Irwin's Zoo! Heel apart om zoveel van hem terug te zien. Het park draait echt om zijn bekendheid.
We vervolgden onze weg naar Brisbane waar een pakketje van Sascha op ons lag te wachten. Er leuk natuurlijk, maar verder had Brisbane eigenlijk weinig te bieden. Er wonen maar liefst 1.3 miljoen mensen, maar de stad heeft echt nul geschiedenis aangezien al die mensen er pas de laatste vijftig jaar zijn komen wonen. Dus we zijn snel doorgegaan naar Surfers Paradise. Helaas regende het hier al een week dus zijn we dezelfde dag door gegaan naar Burleigh Heads waar we een camping hebben gezocht. We wilden hier eigenlijk gaan surfen maar de regen hield maar aan dus hebben we alleen het Natinal Park bezocht en zijn we door gegaan naar Byron Bay, waar we nu zitten. Dit is een heerlijk relaxt surfersdorp, waar ook heel veel peeps wonen die denken dat surfen werk is ofzo, maar de sfeer is super. We hebben net twee dagen een surfboard gehuurd en hebben een beetje aan lopen rommelen. De golven hier zijn vrij hoog, maar erger nog is de stroming. Alleen al bij het uitpeddelen tot je voorbij de branding bent ben je zo al 100 meter afgedreven. Dus het is vrij vermoeiend. We hebben ook een bodyboard gekocht wat ook erg lachen is.
Wat overigens ook wel grappig is, is dat we in Agnes Waters waar we onze eerste surfles hebben gehad twee Kromemnieers tegenkwamen. Vervolgens zaten ze ook op de boot naar Fraser, kwamen we ze tegen in Noosa, stonden ze op dezelfde camping in Brisbane en zijn we ze de laatste drie dagen hier in Byron Bay ook weer tegen gekomen. Dus als jullie dit lezen, Frank en Tari: STOP FOLLOWING US :D We hopen dat jullie slagen met het zoeken naar werk hier in Byron!
We gaan zodirect weer verder richting Sydney, al hebben we nu nog niet echt een concreet plan. Maar dat vormt zich onderweg vast wel!
Groetjes!!
Kayakin' and Surfin' Kahuna's!
We hebben ons even onder de zon en van het witte strand vandaan kunnen weken om een nieuw stukske te schrijven, want we hebben de afgelopen 10 dagen zo veel gedaan! Tien minuten nadat we het laatste stukje hebben geschreven hebben we een zeekano gehuurd waarmee we de volgende dag op pad gingen. Er zijn twee natuurreservaten, de bekende Whitsundays en de iets minder bekende Molles National Park welke er hetzelfde uitziet maar dichter bij de kust ligt. Op zaterdag 25 oktober stonden wij vroeg met onze spullen die we de avond ervoor zorgvuldig hadden uitgekozen in de haven. Op een van de Molles eilanden gingen we die avond namelijk slapen. Je moet je voorstellen dat er op die eilanden helemaal niets is dus we moesten zelf onze tent, eten en dergelijke in ons kanootje meenemen. Na een paar uren varen kwamen aan op ' ons' eiland en hebben we ons kamp opgeslagen. Daarna nog even wat rond gevaren in de buurt en de bushwalk op het eiland gedaan. Toen we terug kwamen waren er alleen nog twee mensen wat wel een beetje jammer was :S
De volgende morgen vroeg de tent weer afgebroken en verder gevaren naar de naastgelegen eilanden. Wat dan weer supercool is, is dat er regelmatig zeeschildpadden opduiken vlak naast de kano om even lucht te happen! Op een gegeven moment zaten we midden op zee tussen twee eilanden in en zag Tom in de verte opeens wat uit het water steken. Dus wij goed blijven turen en jahoor, regelmatig kwam er zo'n 500 a 700 meter verderop een vin uit het water. En niet veel later een duidelijke * WHOOSH * en een spuit water de lucht in... We hebben nooit geweten wat het nu precies was, maar later hebben we dolfijnen op zo'n 150 meter met hun vin boven water zien zwemmen en dat was haast niet te zien omdat ze zo klein en grijs zijn, en dit ws op deze grote afstand duidelijk te zien... Dus wij zijn er van overtuigd dat het een walvis was...! Laat op de middag kwamen we weerterug op de camping, en 's avonds kreeg een Frans meisje daar de schrik van haar leven toen ze in het donker een plekje voor haar tent zocht. Er lag daar namelijk een Python van zo'n 2,5 meter die net een grote vleermuis te pakken had genomen en deze is de deathroll had. Ubercool natuurlijk, maar na deze tweede aanblik van een slang gaan wij zeker niet meer zonder zaklamp 's avonds weg, en die tent zit ook goed op slot!
Op de camping hadden we ook meteen een dagtrip voor de volgende dag geregeld. We waren toch wel heel erg benieuwd geworden naar de Whitsundays. Wij dachten, als Molles zo mooi was, hoe mooi zullen de Whitsundays dan wel niet zijn? Achteraf bleek dat het niet veel verschilde, maar we hebben die dag lekker gezeild op een catamaran. Na een paar uurtjes kwamen we aan in Blue Pearl Bay waar we een duik hebben gemaakt die vrij waardeloos was doordat het zicht vergelijkbaar was met het Twiske, de instructeur erop stond dat we met hem meegingen en vervolgens als een idioot dat rif doorzwom en we nog een beginner meehadden die als een jojo door het water ging. Maar daarna was er nog tijd om te snorkelen en dit was geweldig. Superveel vis die heel dichtbij kwam, en het hoogtepunt een grote zeelschildpad die een beetje de zeebodem aan het afgrazen was. Wij waren de enige die hem gezien hadden en hij had er totaal geen problemen mee dat we bij hem in de buurt kwamen. Af en toe kwam ie een meter naast ons boven om lucht te happen en ging vervolgens weer ongestoord zijn gangetje. We hebben zo'n 15 minuten met hem meegezwommen totdat ie weer het diepe water inging. Hier is maar een Finding Nemo quote toepasselijk: Totally awesome, dude!
Onze volgende stop was de Finch Hatton Gorge waar vogelbekdieren zouden zitten. Wij als animalspotters waren uiteraard vastbesloten deze te zien. Dus zodra de zon onder dreigde te gaan namen we onze positie bij het meer in. Ons geduld werd beloond want binnen een kwartier kwamen er twee tevoorschijn. Heel erg leuk om te zien.
Daarna twee suffe steden bezocht om aan te komen in Agnes Beach waar mooie kleine rollende golven zijn waar de surfNOOB perfect op kan leren surfen. Nadat we hadden gecheckt hoe en waar we dit konden doen hebben we lekker op het strand gezeten waar we in de branding tientallen dolfijnen zagen spelen. Ubercool natuurlijk.
De volgende morgen stonden wij paraat om te surfen. Na wat te hebben droog geoefend was het tijd om het water in te gaan. En om eerlijk te zijn ging het ons beide eigenlijk heel goed af. Bij de eerste poging konden we meteen al staan tot we weer op het strand waren aangespoeld! Niet alle pogingen waren uiteraard zo succesvol en we hebben heel wat zout water gehapt maar het was heel erg leuk en zijn zeker van plan om nog eens een board te huren. Wat ook heel grappig was, is dat we in Agnes op de camping mensen tegen kwamen uit de Zaanstreek. En niet zomaar uit de Zaanstreek, maar ze wonen nog geen 500 meter bij Tom vandaan en het meisje is zelf een aantal jaar lid geweest bij Jason, de kanovereniging uit Krommenie. It's a small world after all.....
We staan nu op het punt om Fraser Island te gaan verkennen. Maar aangezien dit eiland alleen te trotseren in met een 4WD moeten we ons bij een tour oid aansluiten.
Keep you posted!
Cheers mate :D
Tom en Nicole de Unesco hunters
Na twee weken genieten aan de kust maar weer eens een nieuwe update zodat jullie ook een beetje in de zomerse sferen komen. Want niet alleen de beurs schijnt in Nederland in een depressie te zitten, het weer ook :D
Nadat we hier aan de kust waren aangekomen hebben we een bootticket naar Magnetic Island gekocht. Een mooi eiland vlak voor de kust van Townsville waar we na een keiharde bikkelsurvivaltocht lopen in een mooie baai kwamen waar we twee dagen hebben gesnorkeld. Veel vissen gespot, onder andere twee zebrahaaien en twee bluespotted stingrays.
Terug gekomen op het vaste land hadden we besloten dat we eerst nog wat verder naar het noorden zouden gaan voordat we weer onze weg richting Sydney zouden vervolgen. Onze eerste stop was Paluma, hoog in de bergen en de eerste locatie die we op de Unesco lijst konden afvinken. Dit behoort tot de Wet Heritage van Australie, waar het stikt van de watervallen en regenwouden. Hier hebben we verschillende mooie wandelingen gemaakt.
's Avonds hebben we op een heuze bushcamp geslapen bij Jourama Falls.We kwamen wat laat aan dus na onze degelijke maaltijd bestaande uit gekookte aardappelen en bloemkool en een meesterlijke gehaktbal zijn we vroeg naar bed gegaan. De volgende morgen hebben we naar de waterval gelopen en het was echt schitterend. Het was niet alleen een waterval maar ook diverse rockpools zodat je echt midden in die kloof stond.
De dagen erna bestonden voornamelijk uit een klein stukje rijden, een of twee watervallen bezoeken en een slaapplek scoren om de rest van de dag een beetje op het strand te liggen luieren en gestolen boeken te lezen.
12 Oktober was vader Rem jarig dus die werd natuurlijk even gebeld. Die dag zijn wij naar Paronella Park geweest. Je moet dat een beetje voor je zien als een oude tuin waar de natuur zijn grip op heeft gekregen en waardoor het helemaal overwoekerd is. Een malle spanjaard heeft er 100 jaar geleden wat kleine kasteeltjes gebouwd en die zijn nu helemaal overgroeid met mos enzo. Gaf uiteraard wat mooie Kodak momentjes.
Onze volgende stop was Cairns. Maar blijkbaar vond de natuur het nodig om Cairns enkele dagen bij de Wet Heritage te betrekken want we hebben daar behoorlijk wat regen gehad. Ook erg veel wind, en met een duik in de planning kwam dit slecht uit. Dus besloten we nog iets verder noord te rijden naar Port Douglas in de hoop dat het weer wat beter was als we weer terug in Cairns zouden zijn. Van daaruit hebben we nog een dagtripje gemaakt naar de Mossman Gorge wat ook weer een betoverende plek was met mooie beekjes en dergelijke. Dit is uiteraard geheel gratis maar toch zijn er onwetende mensen die $25,- betalen om hier een dag te zijn?!? Suckers.
17 oktober weer terug naar Cairns, en meteen een duiktrip geregeld voor de volgende dag. De wind was niet bepaald gaan liggen, dus tijdens de 1,5 uur durende boottrip werden de Japanners allemaal groen en werden de papieren zakjes rijkelijk gebruikt en gevuld. We hebben twee duiken gemaakt. Het was erg mooi, maar eerlijk gezegt hadden we er iets meer van verwacht... misschien kwam het toch door het slechte weer. We hebben wel twee whitetip sharks gezien, waarvan eentje minstens zo groot was als ons dus dat was wel indrukwekkend. En de meest oenige vis ever, de Napoleonvis (wat wil je ook al je naar een Fransman wordt vernoemd) die ook zo'n 1,5 meter lang was.
We vervolgenden onze weg weer verder naar het zuiden, met onderweg nog diverse watervallen. En ook heel bijzonder zijn de vijgenbomen. Vogels eten de vijgen en schijten de pitjes ervan hoog in de bomen uit. Vanaf daar beginnen de wortels naar beneden te groeien waardoor de gastboom wordt verstikt en de vijgenboom voor een groot deel uit lange wortels bestaat.
Momenteel zitten we weer in Townsville, en gaan zo weer verder richting het zuiden. We willen vanmiddag naar de Whitsunday eilanden, maar we zien wel waar we stranden.
Groetjes,
Tom en Nicole